نقطۀ مرگ بالا

نقطه مرگ بالا که به اختصار T.D.C نامیده می‌شود، به بالاترین نقطه‌ای اشاره دارد که پیستون در حین حرکت رفت و برگشتی خود به آن می‌رسد. در این نقطه، جهت حرکت پیستون تغییر کرده و پس از آن به سمت پایین حرکت می‌کند. نقطهٔ مرگ در موتور به نزدیک‌ترین و دورترین موقعیت پیستون نسبت به میل لنگ اشاره دارد. دورترین نقطه نسبت به میل لنگ به عنوان نقطهٔ مرگ بالا (TDC) و نزدیک‌ترین نقطه به عنوان نقطهٔ مرگ پایین (BDC) شناخته می‌شود. هیچ نیرویی که منبع آن از میل لنگ نباشد، نمی‌تواند پیستونی را که دقیقاً در نقطهٔ مرگ قرار دارد، حرکت دهد. مکانیزم متحرک لنگ به انرژی ذخیره شده در چرخ لنگر متکی است تا بر نقطهٔ مرگ غلبه کند. به عنوان مثال، در موتورهای خطی چهار سیلندر، زمانی که پیستون‌های ۲ و ۳ به BDC می‌رسند، پیستون‌های ۱ و ۴ نیز به TDC می‌رسند. در این نوع موتورها، دو پیستون بیرونی به صورت آیینه‌ای نسبت به دو پیستون میانی حرکت می‌کنند. در این وضعیت، که احتراق باید در سیلندرهای ۱ و ۴ انجام شود و پیستون‌ها به عقب رانده شوند، به دلیل قرارگیری آنها در نقطهٔ مرگ، نیروی انفجار سوخت بی‌اثر خواهد بود و قادر به حرکت پیستون‌ها به عقب و در نتیجه چرخش میل لنگ نخواهد بود. بنابراین، موتور از چرخش باز می‌ایستد و خاموش می‌شود. به همین دلیل به این موقعیت‌های پیستون، نقطهٔ مرگ گفته می‌شود. اما چرخ لنگر، مانع از این توقف می‌شود.