نادره گوئی

لغت نامه دهخدا

نادره گوئی. [ دِ رَ / رِ ] ( حامص مرکب ) عمل نادره گو. نادره گفتن. لطیفه گفتن.

جمله سازی با نادره گوئی

گوئی درشت و تیره همی بینم آویخته ز نادره ایوانی