مهار تاب خور در حمل‌ونقل دریایی به نوع خاصی از روش مهار کردن شناور اشاره دارد که در آن یک سر شناور (دماغه یا بخش جلویی آن) به وسیله یک زنجیر یا طناب به یک نقطه ثابت مثل مهار، اسکله یا شناور مهاری وصل می‌شود. این نوع مهار به شناور اجازه می‌دهد که آزادانه بچرخد یا تاب بخورد.
ویژگی‌های مهار تاب خور
چرخش آزادانه: شناور حول محور اتصال زنجیر یا طناب به نقطه ثابت حرکت می‌کند، این ویژگی به شناور اجازه می‌دهد تا با تغییر جهت باد، جریان آب یا موج‌ها خود را تطبیق دهد.
نقطه اتصال مرکزی: در این روش، فقط یک نقطه از شناور به مهار متصل است. این نقطه در بخش جلویی (دماغه) یا گاهی مرکز شناور قرار دارد، تا امکان چرخش آزادانه فراهم شود.
تأثیر محیطی: جهت حرکت و تاب خوردن شناور به عوامل محیطی مثل باد، جریان‌های آب یا موج‌ها بستگی دارد. این شرایط می‌توانند حرکت شناور را کنترل کنند و جهت چرخش آن را تعیین کنند.
انعطاف‌پذیری در موقعیت: استفاده از مهار تاب‌خور امکان انعطاف‌پذیری بالایی در موقعیت شناور فراهم می‌کند و در مواقعی که مکانیزم‌های مهار ثابت کارآمد نیستند، می‌تواند مؤثر باشد.
مثال تصویری
تصور کنید یک شناور یا کشتی با یک طناب به یک مهار ثابت وصل شده است. وقتی باد یا جریان آب تغییر جهت می‌دهد، شناور نیز حول نقطه اتصال می‌چرخد یا تاب می‌خورد بدون اینکه در جای خود ثابت بماند.
