مسخره گر

تا هست جهان، شاه جهان باش که ‌گیتی با عدل تو اش، مسخره بر باغ جنان رفت

مسخره چى پست (كه قصد توهين و تحقير رسول خدا(ص ) را داشت ) شخص پيامبر را ازدور، به او نماياند و گفت: (او محمد است ) وابوجهل از وى حرف شنوى دارد! برو و از وى يارى بخواه.

((لا يسخر قوم من قوم... و لا نساء من نساء: ))گروهى گروه ديگر را مسخره ننمايدو نه زنانى زنان ديگر را.(45)

و اين آيه شريفه جوابى است از اينكه كفار به عنوان استهزا گفتند: (پس اين وعده كىاست، اگر راست مى گوييد) خداى تعالى هم در اين جمله كفار مسخره كننده را سخريه واستهزا كرده، و به امر آنان بى اعتنايى نموده.

ناگاه يكى از بزرگان خوارج (خوارج گروهى هستند كه با على عليه السّلام جنگيدند)به نام سويد بن نوفل برخاسته و از روى استهزاء و مسخره گفت: يا اميرالمؤمنين مىفهمى چه مى گوئى ؟ آيا از روى علم سخن مى گوئى (يا لاف بيهوده مى زنى )؟

مسخره باد گشت هر چه درختست و کشت و آنچ کشد سر ز باد خار بود خشک و چوب