عالم کون و فسا

کتابه اش که بود سرنوشت عالم کون چو بوی جامه یوسف بر دزدیده غبار

سیمرغ صفت ز عالم کون و فساد بر قله قاف قرب عزلت کردم

تن چو هست از عالم کون و فساد فرصت اندوزد که یابد مدخلی

با دل گفتم: به عالم کون و فساد تا چند خورم غم؟ تنم از پا افتاد

عجب مدار که اندر سرای عالم کون گهی نشیب فتد کار و گه فراز افتد