ظرفیت زیست محیطی

در سطح جهانی، تولید مواد غذایی نابرابر است؛ زیرا دو جزء اصلی در تولید رزق و روزی دخیل هستند که به‌طور نامنظم نیز توزیع می‌شوند. این مولفه‌ها ظرفیت محیطی منطقه و ظرفیت انسانی است. ظرفیت زیست‌محیطی توانایی آن برای «انطباق با یک فعالیت خاص یا نرخ یک فعالیت بدون تأثیر غیرقابل قبول» است. آب و هوا، انواع خاک و در دسترس بودن آب بر آن تأثیر می‌گذارد. ظرفیت انسانی در رابطه با تولید غذا، اندازه جمعیت و میزان مهارت کشاورزی در آن جمعیت است. هنگامی که این دو در سطوح ایده‌آل قرار می‌گیرند و با سرمایه مالی مشارکت می‌کنند، همان‌طور که انقلاب سبز به وضوح نشان می‌دهد، ایجاد زیرساخت‌های کشاورزی شدید امکان‌پذیر است.

دسترسی به ظرفیت زیستی در بوتان بسیار بالاتر از میانگین جهانی است. در سال ۲۰۱۶، بوتان دارای ۵ هکتار ظرفیت زیستی جهانی برای هر نفر در قلمرو خود بود، که بسیار بیشتر از میانگین جهانی ۱٫۶ هکتار برای هر نفر است.