دانشنامه اسلامی
حضرت آدم و حوا (علیهاالسلام) به خاطر سرپیچی از فرمان خدا مؤاخذه شدند.«ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة... • فدلـهما بغرور فلما ذاقا الشجرة بدت لهما سوءتهما وطفقا یخصفان علیهما من ورق الجنة ونادهما ربهما الم انهکما عن تلکما الشجرة واقل لکما ان الشیطـن لکما عدو مبین؛ و ای آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید اما به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود• و به این ترتیب، آنها را با فریب (از مقامشان) فرودآورد. و هنگامی که از آن درخت چشیدند، اندامشان (عورتشان) بر آنها آشکار شد؛ و شروع کردند به قرار دادن برگهای (درختان) بهشتی بر خود، تا آن را بپوشانند. و پروردگارشان آنها را نداد داد که: آیا شما را از آن درخت نهی نکردم؟! و نگفتم که شیطان برای شما دشمن آشکاری است؟». اینکه فرمود: " و ناداهما ربهما ا لم انهکما عن تلکما الشجرة" دلالت دارد بر اینکه آدم و حوا در آن موقع که خداوند این خطاب را به آنان می کرده از مقام قرب خدا دور شده بودند، برای اینکه "ندا" به معنای صدا زدن از دور است، هم چنان که" تلکما" هم که در" تلکما الشجرة" است این دلالت را دارد، زیرا این کلمه نیز برای اشاره به دور است، بخلاف" هذا" که برای اشاره به نزدیک است، و لذا در ابتدای ورود آدم به بهشت و قبل از اینکه این مخالفت از او سر بزند خدای تعالی به لفظ" هذه" اشاره به درخت مزبور کرد.
