سرخ درد

حال درد اندرونی حاجت تقریر نیست خود همی گوید سرشک سرخ و روی زرد من

مایه شادی عالم درد اوست سرخ روی جاودان رخ زرد اوست

زرنگ زرد و اشک سرخ (صامت) حال او بنگر ز درد دوری خود از برون سیر درونش کن

کند کوز پشتت، رخ سرخ زرد جوانیت پیری، درستیت درد

صدق و اخلاص و نیاز و سوز و درد نی زر و سیم و قماش سرخ و زرد

چونک چشمم سرخ باشد در عمش دانمش زان درد گر کم بینمش