ساغر به سر کشید

ساغر به طاق ابروی وحشت کشیده ام بیگانگی ز خویش خبر می دهد مرا

چه شکوه می کنی از گردش فلک صائب؟ کدام گردش ساغر به اختیار خودست؟

ساغر به‌ بزم‌ عیش چو خسرو خورد صارم به رزم خصم چو نوذر زد

واعظ به تکلف ندهی زحمت مستان از باده نخواهد لب ساغر به قسم زد

دل شکسته خمستان یاد نرگس کیست که اشکم از مژه ساغر به چنگ می بارد