خان و مان روفت

زگاه دولت افراسیاب دودهٔ او امیر و شاه و ملک بوده‌اند و خان و تَکین

ای چشم دیده ای که چه کردی به جای دل زین کرده، خان و مان تو دایم سیاه باد

بی‌تعلق عالمی دامان دشت ناز داشت آرزوی خان و مان‌پرداز زندان‌ کرد طرح

بندگان از خدمت تو نام و نان اندوخته چاکران از نعمت تو خان و مان آراسته

سیدا مردم چرا بر خان و مان دل بسته اند دار دنیا پیش دار آخرت دارالفناست