دانشنامه اسلامی
ابن اعثم و خوارزمی، جریان مبارزه و شهادت عمرو بن خالد صیداوی و فرزندش خالد بن عمرو، و همچنین سعد بن حنظله تمیمی و عمیر بن عبدالله مَذحجی را بعد از ابن عمیر کلبی و قبل از مسلم بن عوسجه ذکر کرده اند. چون نقل خوارزمی در ضبط اسامی و اشعار، از نقل ابن اعثم منقح تر و دقیق تر به نظر می رسد، لذا ما جریان شهادت این شهدا را طبق نقل خوارزمی ذکر می کنیم. خوارزمی می گوید: بعد از شهادت عمرو بن خالد، فرزندش خالد بن عمرو به میدان رفت، در حالی که چنین رجز می خواند:صبراً عَلَی الْمَوتِ بَنی قَحْطانِ • کیما تَکونوا فی رِضی الرَّحمن ذی الْمَجْدِ وَالعِزَّةِ وَالْبُرهانِ • وذُو العُلی والطَوْلِ وَالاحسانِ یا أَبتا قَدْ صِرْتَ فِی الجِنانِ • فی قصرِ دُرٍّ حَسَنِ البُنیانِ. (-ای-) فرزندان قحطان! بر مرگ -در راه خدا- بردبار باشید؛ تا خشنودی خداوند مهربان را دریابید. -پروردگاری که - دارای عظمت، عزّت، حجّت، مقام بالا و قدرت و احسان است. ای پدر! قطعاً در بهشت، در قصری از درّ و زیبا جای گرفتی.
شهادت خالد
او چند تن از دشمن را به هلاکت رساند و سرانجام مدال شهادت را به گردن آویخت. از وی در زیارت ناحیه و رجبیّه یاد نشده است.