حمایت از مظلومان، یکی از ارکان اساسی در آموزه‌های دینی، به‌ویژه در قرآن کریم، محسوب می‌شود و به عنوان یک تکلیف الهی بر عهده مؤمنان قرار داده شده است. این وظیفه، تجلی‌بخش مسئولیت اجتماعی و اخلاقی هر فرد مسلمان در برابر ستمدیدگان و اقشار آسیب‌پذیر جامعه است. قرآن کریم در آیات متعددی به صراحت بر لزوم یاری رساندن به کسانی که مورد ظلم قرار گرفته‌اند، تأکید ورزیده و مؤمنان را به ایستادگی در برابر ستم و دفاع از حقوق ستمدیدگان فراخوانده است. این حمایت، نه تنها در حوزه فردی، بلکه در سطح اجتماعی و سیاسی نیز نمود پیدا می‌کند و پایبندی به آن، نشان‌دهنده عمق ایمان و تعهد به ارزش‌های انسانی است.
در تبیین این مفهوم، می‌توان به آیات الهی اشاره کرد که مؤمنان را از سکوت در برابر ظلم برحذر داشته و آنان را به اقدام عملی برای رفع ستم تشویق می‌کنند. این حمایت، صرفاً یک توصیه اخلاقی نیست، بلکه بخشی از نظام عدالتی است که اسلام بر پایه‌ریزی آن تأکید دارد. یاری رساندن به مظلوم، می‌تواند اشکال گوناگونی داشته باشد؛ از جمله، یاری رساندن با جان، مال، زبان و حتی دعا و طلب خیر برای او. هر یک از این ابزارها، در جای خود، نقشی حیاتی در احقاق حق مظلوم و بازگرداندن تعادل و عدالت به جامعه ایفا می‌کنند.
بنابراین، حمایت از مظلومان، وظیفه‌ای است که ریشه در فطرت پاک انسانی و دستورات الهی دارد و مؤمنان واقعی کسانی هستند که در قول و عمل، به این تکلیف مهم جامه عمل می‌پوشانند. این رویکرد، نه تنها باعث دلگرمی ستمدیدگان و ناامیدی ظالمان می‌شود، بلکه به تحقق جامعه‌ای امن، عادلانه و مبتنی بر اصول انسانیت کمک شایانی خواهد کرد. درک عمیق این مسئولیت و تلاش برای انجام آن، لازمه‌ی دستیابی به رضایت الهی و سربلندی در دنیا و آخرت است.