تیغباران. ( اِ مرکب ) بارانی از شمشیر و تیغ. جنگی سخت با شمشیر: سر از تیغباران چو برگ درخت یکی ریخت رخت و یکی یافت تخت.فردوسی.رجوع به تیغ و ترکیبهای آن و ماده بعد شود.
فرهنگ فارسی
بارانی از شمشیر و تیغ جنگی سخت با شمشیر
جمله سازی با تیغ باران
بر آن نره دیوان ببارید تیغ چو باران نوروز از تیره میغ