تن اسائی

فَرَوْحٌ، او را آسایشی است و آسانی و زندگانی، وَ رَیْحانٌ، و روزیی و تن آسائی و بویی خوش، وَ جَنَّةُ نَعِیمٍ (۸۹) و بهشت بازید و ناز و شادی.

رنج بر جان خود از بهر تن آسائی یار حامل بار گران بهر سبکباری هم

بروز و شب نکند لحظه ای تن آسائی بگرد خاک بگردد هماره دور زمن