بد تابی

ز آشفتگی به حلقهٔ جمعی رسیده‌ام کز حلقه‌های زلف تو تابی نداشتند

دستم ندهی و دست تابی بر من خورشید جهانی و نتابی بر من

روی شهر آرای یارم آفتابی دیگرست هر زمانی زلف او در پیچ و تابی دگرست

در کوره غم تا نخورم سوزش و تابی بیرون ندهم همچو گل از گریه گلابی

رخ فرخ چرا می تابی از روم به عزم بام صبحم را مکن شوم