بجه بجه کردن

لغت نامه دهخدا

بجه بجه کردن. [ ب ِ / ب َج ْ ج َ ب ِ / ب َج ْ ج َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) در تداول عوام جستن پی درپی بدان سان که وزغ در خشکی جهد. ( یادداشت مؤلف ). ورجه ورجه کردن.

فرهنگ فارسی

در تداول عوام جستن پی در پی بدان سان که وزغ در خشکی جهد ورجه ورجه کردن.

جمله سازی با بجه بجه کردن

بجه بجه ز جهان همچو آهوان از شیر گرفتمش همه کان است کان به کین کشدا
بجه بجه ز جهان تا شه جهان باشی شکر ستان هله تا تو شکرستان باشی
بجه بجه چو شهاب از برای کشتن دیو چو ز اختری بجهی قلب آسمان باشی