امین بهله دوز سمرقندی. [ اَ ن ِ ب َ ل َ زِ س َ م َ ق َ ] ( اِخ ) پسر استاد عوض. در بهله دوزی استاد و شاعر بود. از اوست: می سازدم ز خنده دندان نمای خویش آن نازنین ضیافت شیر و شکر مرا. ( از تذکره روز روشن چ رکن زاده آدمیت ص 83 ).
جمله سازی با امین بهله دوز س
بهله دوز امرد که باشد کیسه او پر ز مشک بر میانش گر رسد دستم شود چون بهله خشک