اعتدال در سیره نبوی

و از آنـجـا كـه رعـايـت اعتدال در همه چيز حتى در انفاق و كمك به ديگران، شرط است، درآيـه بـعـد روى ايـن مـسـاله تـاكيد كرده مى گويد: (دست خود را بر گردن خويش بستهقرار مده ) و لا تجعل يدك مغلولة الى عنقك ).

بنابراين اين تفسيرهاى ديگرى كه براى اين آيه ذكر شده است همگى بيگانه از مطالببه نظر مى رسد اما اينكه حد اعتدال در اينجا چگونه است،و جهر و اخفاتى كه از آن نهىشده چه باشد؟ ظاهر اين است كه ((جهره )) به معنى فرياد كشيدن و ((اخفاف )) بهمعنى آهسته خواندن آنچنان كه خود انسان هم نشنود مى باشد.

و (امر) به رعايت اعتدال در (عمل ) و (سخن )، زيرا تكيه روىاعتدال در راه رفتن يا آهنگ صدا در حقيقت به عنوانمثال است.

اعتدال در غذا براى سلامتى مزاج خيلى مفيد است. اگر انسان هميشه به نانخوردن عادت داشته باشد بهتر است گاهى برنج بخورد، و اگر هميشه برنج مى خوردبهتر است گاهى نان و يا آش بخورد، و تنوع در غذا داشته باشد.

يكى از عمده ترين ابزارى كه مى تواند روابط انسانها را در كيفيت مناسب تنظيم نموده وآنها را بسوى موفقيت و سعادت زندگى رهنمون سازد مسئله انصاف است كه در مسئله ازدواجو ايجاد اعتدال در اخلاق و رفتار، زن و شوهر نقش به سزائى دارد و به همين سبب لازماست در مقام انتخاب همسر به اين نكته توجه كامل بشود چون تمام خواسته هاى آنان ازطريق انصاف مى تواند تاءمين گردد.

و حد اعتدال در قوه شهويه اين است كه اين قوه را تنها در جايش به كار بندى، هم ازنظر كميت و مقدار و هم از نظر كيفيت از افراط و تفريطش جلوگيرى كنى كه اگر شهوتدر اين حد كنترل شود، فضيلتى ميشود كه نامش عفت است، و اگر بطرف افراط گرائيد،شره واگر بطرف تفريط گرائيد، خمودى ميگردد كه دو مورد از رذائلند.