اطعام ابراهیم

تعجب نکنید که خود خدا متولی کارهای کوچک باشد، خدای به آن عظمت چون او «عَلا فَلا شَیءَ فَوقَهُ» کسی است که آن‌قدر بالاست که فوقی بر او تصور نمی‌شود و فوق بودن و عظمتش اقتضا می‌کند که «دَنا فَلا شَیءَ دونَه» باشد آن‌قدر پایین آمده‌است که هیچ‌چیزی پایین‌تر از او نیست و کار را به هیچ‌کس واگذار نکرد، هیچ‌چیزی پایین‌تر از او نیست. او لقمهٔ غذا را در دهانت می‌گذارد به دست خودت و اگر دقت کنی دست مبارک خودش است؛ لذا حضرت ابراهیم (ع) می‌گوید: «الَّذی هُوَ یُطعِمُنی وَ یَسقین»، «مرا اطعام می‌کند و آبم می‌دهد.» پیغمبراکرم (ص) در حدیثی فرمود که: «إنّی أبیتُ عِندَ رَبّی وَ یُطعِمُنی وَ یَسقینی»، «من در نزد خدای خودم بیتوته می‌کنم، او مرا اطعام و سقایت می‌کند.»

تعجب نکنید که خود خدا متولی کارهای کوچک باشد، خدای به آن عظمت چون او «عَلا فَلا شَیءَ فَوقَهُ» کسی است که آن‌قدر بالاست که فوقی بر او تصور نمی‌شود و فوق بودن و عظمتش اقتضا می‌کند که «دَنا فَلا شَیءَ دونَه» باشد آن‌قدر پایین آمده‌است که هیچ‌چیزی پایین‌تر از او نیست و کار را به هیچ‌کس واگذار نکرد، هیچ‌چیزی پایین‌تر از او نیست. او لقمهٔ غذا را در دهانت می‌گذارد به دست خودت و اگر دقت کنی دست مبارک خودش است؛ لذا حضرت ابراهیم (ع) می‌گوید: «الَّذی هُوَ یُطعِمُنی وَ یَسقین»، «مرا اطعام می‌کند و آبم می‌دهد.» پیغمبراکرم (ص) در حدیثی فرمود که: «إنّی أبیتُ عِندَ رَبّی وَ یُطعِمُنی وَ یَسقینی»، «من در نزد خدای خودم بیتوته می‌کنم، او مرا اطعام و سقایت می‌کند.»