اسیدـ باز مزدوج

قدرت یک اسید عبارت است از توانایی یا تمایل آن اسید در ازدست دادن یک پروتون (+H). دو عامل مهمی که در از دست دادن پروتون نقش دارند عبارتند از: قطبیت شیمیایی پیوند H—A و بزرگی اتم A که در قدرت پیوند H—A تأثیر می‌گذارد. همچنین قدرت اسید به پایداری باز مزدوج نیز مرتبط است.

بر اساس نظریه برونستد و لوری، اسید مزدوج گونه شیمیایی است که حاصل گرفتن یک پروتون(+H) توسط باز است. به طور عکس باز مزدوج نیز گونه ای است که در نتیجه از دست دادن یک پروتون توسط اسید به وجود می‌آید که به یک اسید و باز مزدوج آن یک جفت کونژوگه یا Conjugated pair می‌گویند.

اسید استیک، CH3COOH، یک اسید است، زیرا یک پروتون به آب (H2O) می‌دهد و به باز مزدوج آن یعنی یون استات (−CH3COO) تبدیل می‌شود. آب (H2O) نیز یک باز است چرا که یک پروتون از CH3COOH می‌پذیرد و به اسید مزدوج آن یعنی یون هیدرونیوم (+H3O) تبدیل می‌شود.

علامت واکنش تعادلی (⇌) به این دلیل استفاده می‌شود که این واکنش می‌تواند هم در مسیر رفت و هم برگشت انجام بپذیرد. اسید (HA) می‌تواند یک پروتون از دست بدهد تا به باز مزدوج آن یعنی −A تبدیل شود. باز‌ (B) نیز می‌تواند یک پروتون دریافت کند تا به اسید مزدوج خود (+HB) تبدیل شود. اکثر واکنش‌های اسید-باز سریع هستند به طوری که اجزای واکنش معمولاً در تعادل دینامیکی با یکدیگر قرار دارند.

  بافری که جهت تهیه نمونه پروتئین استفاده می شود می تواند یکی دیگر از عوامل تداخل باشد. غلظت بالای بافر به دلیل تخلیه پروتون های آزاد از محلول توسط باز مزدوج از بافر،باعث می شود غلظت پروتئین بیش از حد تخمین زده شود. در صورت استفاده از غلظت کم پروتئین (بعد از آن بافر) مشکلی ایجاد نخواهد شد.

  بافری که جهت تهیه نمونه پروتئین استفاده می شود می تواند یکی دیگر از عوامل تداخل باشد. غلظت بالای بافر به دلیل تخلیه پروتون های آزاد از محلول توسط باز مزدوج از بافر،باعث می شود غلظت پروتئین بیش از حد تخمین زده شود. در صورت استفاده از غلظت کم پروتئین (بعد از آن بافر) مشکلی ایجاد نخواهد شد.