اسلام در انگلیس

[ویکی فقه] در نیمه اول قرن بیستم، با ورود مسلمانان از شبه قاره هند به بریتانیا اسلام وارد انگلیس شد. دولت بریتانیا اسلام را به عنوان یک دین به رسمیت نمی شناسد و تنها دین به رسمیت شناخته شده، مسیحیت پروتستانی انجیلی است.
تاریخ مسلمانان بریتانیا به بیش از یک قرن گذشته، زمانی که گروه هایی از مسلمانان کارگر برای کار در بنادر و کاخانجات در پی دوران استعماری، وارد این کشور شدند و عده ای از آنها به طور طبیعی، برای برپایی نمازخانه هایی که در آنها به ادای فریضه نماز بپردازند، به دور یکدیگر جمع شدند، باز می گردد. در سال های اخیر، دادگاه یک مسلمان سومالیایی را که در قرن گذشته، به جرم قتل اعدام شده بود، تبرئه کرد و مشخص شد که وی مرتکب آن نشده و قربانی ظلم و ستم شده است. اولین جالیه عربی در بریتانیا، جالیه یمنی بوده که تعدادی از آنها به عنوان کارگر، در حدود یک قرن پیش وارد بریتانیا شده و به مرور زمان افزایش یافته اند و در مناطق شمال غرب بریتانیا متمرکزند. در نیمه اول قرن بیستم، مسلمانان از شبه قاره هند به بریتانیا مهاجرت کردند. دامنه این مهاجرت در دهه های پنجاه و هفتاد گسترش یافت. ضمنا این دوران، شاهد مهاجرت هایی از جزایر هند غربی و دریای کارائیب (آمریکای مرکزی) بود که رنگین پوستان و سیاه پوستان، بعدها به صورت کامل، شهروندان بریتانیا شدند. در میان آنها، تعدادی از مسلمانانی بودند که از کشورهایی مانند جامائیکا آمده بودند و فرزندانشان نمایندگان دارای ریشه های آفریقایی بوده، درصد مهمی از جامعه بریتانیایی غیر سفیدها را تشکیل می دادند. اما مسلمانان بریتانیا به عنوان کارگرانی که در مرکز امپراتوری در جست و جوی فرصت ها بودند، به عناصری فعال مبدل شدند و دورانی که خورشید در سرزمین هایش غروب نمی کرد، پایان یافت. امروزه، مسلمانان در تمامی طبقات اجتماعی پراکنده شده اند و تنوع ریشه های نژادی و ملی آنان افزایش یافته است و در مقایسه با سایر کشورهای اروپایی، در عرصه سیاسی فعال ترند.
مساجد و مراکز اسلامی
پس از اینکه مساجد، مراکزی برای اجتماعات کوچک بود و تعدادی از کارگران مسلمان برای گذران اوقات فراغت یا پس از وقت کاری، بدان پناه می بردند، سازمان های اسلامی، حدود یک هزار مؤسسه در سرتاسر بریتانیا تاسیس کردند. این سازمان ها (مساجد، مدارس، مؤسسات و هیات های خیریه) در میان جالیه های مسلمان که تعدادشان به حدود ۲ میلیون نفر می رسد، نقش مهمی ایفا می کنند. برخی تعداد مسلمانان را ۳ میلیون تخمین می زنند؛ هرچند تعدادشان در مقایسه با جمعیت ۶۰ میلیونی، کوچک به نظر می رسد، اما بر سرعت گسترش اسلام دلالت می کند. 
اسلام در زندگی عمومی انگلستان
دولت بریتانیا اسلام را به عنوان یک دین به رسمیت نمی شناسد و تنها دین به رسمیت شناخته شده، مسیحیت پروتستانی انجیلی است. اما دموکراسی بریتانیایی برای پیروان سایر ادیان، آزادی فعالیت های عبادی و شعائر را ضمانت کرده است و اسلام برخوردار از احترام رسمی است، به طوری که ولی عهد امیر چارلز در بیشتر مناسبت ها، پیرامون مفاهیم اسلامی و تعالیم آن و نیز در مورد سایر ادیان، سخنرانی کرده است. همچنین امیر چارلز ریاست افتخاری مؤسسه اسلامی آکسفورد را پذیرفته است. طی سالیان اخیر، احزاب سیاسی بریتانیا، به ویژه حزب حاکم کارگر، طی برگزاری انتخابات، مسلمانان را به عنوان جالیه خطاب می کردند و به آنها وعده هایی دادند، هرچند مسلمانان بریتانیایی در مقایسه با یهودیان و برخی گروه های هندی غیرمسلمان مانند سیک ها که دارای پشتیبانی خوبی هستند، دارای تاثیر ضعیفی می باشند. مساجد اسلامی در بیشتر شهرهای بریتانیا پراکنده شده اند. برخی کانال های تلویزیونی، برنامه هایی پیرامون دین اسلام پخش می کنند، در حالی که رسانه های گروهی هنوز در بیشتر اوقات، با نقل اختیاری و جانبدارانه رخدادهای برخی کشورهای اسلامی، به چهره عمومی مسلمانان لطمه می زنند و بدین طریق، در شعله ور ساختن برخی افکار نژادپرستان و احساس رعب و وحشت در برابر اسلام، مشارکت می جویند، به طوری که اخیرا "لفظ اسلام ترسی" یا "اسلاموفوبیا" بر آن اطلاق می شود. طی سه دهه اخیر، مسلمانان تلاش کرده اند تا فعالیت شان را سازماندهی نمایند، اما اختلافات مذهبی و طائفه ای و حتی سیاسی و نژادی در برخی موارد مانع آن شد و هیات هایی مانند پارلمان اسلامی که شکل گرفته بودند، عرصه را بر سایر تشکل های متعدد اسلامی که در میدان فعالیت بودند، تنگ کردند. شاید اولین تلاش جدی برای جمع آوری آرای مسلمانان، در سال ۱۹۹۷ بود؛ به طوری که تلاش چهره های سرشناس جالیه مسلمان از تمامی گرایشات و وابستگی ها به ثمر نشست و در ۲۳ نوامبر ۹۷، تشکیل پارلمان اسلامی بریتانیا اعلام شد که اکنون، حدود ۲۵۰ سازمان اسلامی در آن عضویت دارند. شورا اولین جلسه مجمع عمومی را در اول مارس ۱۹۹۸ تشکیل داد و اعضای شورا، از سوی سازمان های تحت پوشش، انتخاب شدند و موفق به کسب شناسایی غیر رسمی از سوی حکومت و بیشتر هیات های رسمی و حزبی در کشور گردیدند. حکومت با سازمان های اسلامی و مؤسسات خارجی، در چارچوب پارلمان اسلامی بریتانیا، تماس هایی داشته است.