اجازه به موجود فاقد شرایط اداء

[ویکی فقه] اجازه به موجود فاقد شرایط اداء، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به اذن نقل حدیث به کسی که فاقد شرائط آن است، اطلاق می شود.
در کتب علوم حدیث برای «اجازه به موجود فاقد شرایط اداء» اقسامی ذکر شده است:
← اجازه به طفل
در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است: • عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه.• سیوطی، عبدالرحمن، تدریب الراوی فی شرح تقریب النواوی.• علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه.• سخاوی، محمد بن عبدالرحمن، فتح المغیث.• قاسمی، محمد جمال الدین، قواعد التحدیث.• مامقانی، عبدالله، مستدرکات، مقباس الهدایه.• صدر، سیدحسن، نهایة الدرایه.• عاملی، حسین بن عبدالصمد، وصول الاخیار الی اصول الاخبار.

💡 انعام كه به معناى ايصال نعمت به غير است، تنها در مواردى به كار مى رود كهدريافت كننده نعمت با شعور باشد؛ با اين كه آنچه به موجود فاقد شعور مى رسد وملايم طبع آن است نيز نعمت است. سر اين اختصاص آن است كه موجود متنعم با شعور قدرتتشخيص امور سودمند از زيانبار را دارد و غير او فاقد چنين تميز و تشخيصى است.(1153)