دانشنامه اسلامی
ابیّ بن کعب، از قبیله خزرج، تیره بنی نجّار و کنیه اش ابومنذر
رجال الطوسی، ص ۲۲.
در بیعت عقبه حضور داشت
الطبقات، ج ۳، ص ۳۷۸.
پس از رحلت رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) در شمار صحابیان بزرگی قرار داشت که از بیعت با ابوبکر سرباز زده به خلافت علی بن ابی طالب متمایل بودند.
یعقوبی، ج ۲، ص ۱۲۴.
...
[ویکی شیعه] اُبَیّ بن کَعب، از اصحاب پیامبر(ص) و از کاتبان وحی. او در قرائت، گردآوری، تفسیر و آموزش قرآن و فقه تخصص داشت. وی از گروه هفتاد نفره انصار بود که در عقبه دوم با پیامبر(ص) بیعت کرد. همچنین در غزواتی مانند بدر، احد و خندق همراه پیامبر(ص) بود. در دوره خلافت عثمان، به همراه زید بن ثابت، برجسته ترین اعضای هیأت ۱۲ نفره تدوین مصحف عثمانی بود.
اُبی بن کعب بن قیس بن عبید بن زبید، معروف به اُبی بن کعب، از تیره بنی نجار انصار بود. ابن ندیم برخلاف دیگر منابع سلسله نسب او را چنین آورده است: «ابی بن کعب بن قیس بن ملک بن امریء القیس».
عمر او را ابوالطُفیل می خواند چون پسری به همین نام داشت. ولی در برخی روایات آمده که پیامبر(ص) او را با کنیه ابوالمُنذِر می خوانده است. روایت شده که رسول اکرم (ص) او را سیدالانصار لقب داد و هنوز زنده بود که مسلمانان او را «سیدالمسلمین» خواندند. در جاهلیت، در دوره ای که کمتر کسی در میان عرب نوشتن می دانست، اُبی کتابت را فرا گرفته بود.
