ابراهیم بن عطیه

لغت نامه دهخدا

ابراهیم بن عطیه. [ اِ م ِ ن ِ ع َ طی ی َ ] ( اِخ ) ابواسحاق مقری. از علما و محدثین قرن ششم هجری و در بصره میزیسته است.

جمله سازی با ابراهیم بن عطیه

رسوایی بندرگیت به توطئه سیاسی ادعایی مقامات دولتی خاص در بحرین برای دامن زدن به اختلافات فرقه ای و به حاشیه راندن جامعه اکثریت شیعه در این کشور اشاره دارد. گفته می‌شود که این توطئه توسط شیخ احمد بن عطیه الله آل خلیفه، وزیر امور کابینه و رئیس سازمان انفورماتیک مدنی و عضو خاندان سلطنتی آل خلیفه رهبری و تأمین مالی شده‌است. این اتهامات در سپتامبر۲۰۰۶ در یک سند۲۴۰ صفحه ای که توسط مرکز توسعه دموکراتیک خلیج فارس تهیه شده و توسط دکتر صلاح البندر، مشاور وزارت امور کابینه تهیه شده بود، فاش شد. در پی انتشار این گزارش، پلیس بحرین دکتر البندر را به زور به بریتانیا تبعید کرد، جایی که وی دارای تابعیت است. به گفته دکتر البندر، وزیر به پنج عامل اصلی در مجموع بیش از۲٫۷ دلار پرداخت کرد میلیون برای اجرا:
به گزارش کتاب سلیم بن قیس، که قدیمی‌ترین منبع در میان منابع گزارش کننده این هجوم است، پس از آنکه عمر، قنفذ را دو مرتبه برای فراخواندن علی برای بیعت با ابوبکر فرستاد و بی‌نتیجه بازگشت، خود به درب خانه فاطمه آمد و پس از گفتگویی با فاطمه، درب خانه را به آتش کشید و با لگد آن را شکست و وارد خانه شد و چون فاطمه مانع شد تا آنان علی را بازداشت نمایند، او را مورد ضرب و شتم قرار داد. پس از آنکه علی از رفتار عمر و همراهانش با فاطمه آگاه شد، سریع خود را به عمر رساند، او را به زمین زد و قصد کشتن او کرد اما منصرف شد. در نهایت با هجوم مردم به خانه علی، او دستگیر و برای اخذ بیعت به مسجد برده‌شد. طبق آنچه شبل‌الدوله مقاتل بن عطیه در موتمر علماء بغداد گزارش می‌کند، بر اثر این حمله، میخ در به سینه فاطمه داخل شد و سبب جراحت او از ناحیه پهلو شد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فارغ التحصیل
فارغ التحصیل
کس شعر
کس شعر
شکوه
شکوه
درس
درس