ابر ردیاب

با توسعه فناوری دیجیتال، مردم، بیشتر، از یکدیگر با خبر می‌شوند و نظارت، مجازی می‌شود. نظارت برخط، به معنی استفاده از اینترنت برای دیدن کنش‌های یک شخص در فضای مجازی است. شرکت‌ها، شهروندان، و حکومت‌ها با انگیزه‌های تجاری، روابط فردی و اجتماعی، کنجکاوی، یا قانونی، در ردیابی رفتار دیگران، با یکدیگر همکاری می‌کنند. چایکو در کتاب خود به نام ابر متصل Superconnected بین دو گونه نظارت افقی و عمومی، فرق می‌گذارد. نظارت عمودی یعنی هنگامیکه یک نیروی غالب، مانند حکومت، تلاش می‌کند که کارهای یک جامعه مشخص را کنترل کند یا تغییر دهد. چنین حکومت‌های قدرتمندی، معمولاً عملکرد خود را با پوشش محافظت از جامعه، در برابر تهدیدهای امنیتی یا تروریستی توجیه می‌کنند. برخی مردم، می‌پرسند که آیا این، تعرض به حقوق فردی است؟

از سوی دیگر سیستم‌های اینترنت اشیاء نیز می‌توانند برای اجرای فعالیت‌های مختلف پاسخگو باشند. برای مثال، سیستم‌های خرید هوشمند می‌توانند عادات خرید کاربران در یک فروشگاه را توسط ردگیری کردن تلفن همراه شان ردیابی کرده و کالاهای مورد نیازشان را به این کاربران پیشنهاد دهند. نمونه‌های دیگری نیز از سنجش بیماری در برنامه‌هایی که با مدیریت گرما، آب، الکتریسیته و انرژی سروکار دارند؛ از جمله حالت کروز در سامانه ترابری هوشمند منعکس می‌شوند. اینترنت اشیاء زنده برای توضیح دادن شبکه سنسورهای بیولوژی پیشنهاد شده است که می‌تواند با آنالیز ابری اطلاعات به کاربران اجازهٔ مطالعه دی ان ای و دیگر مولکول‌ها را بدهد.