محمدرضا مظفر محمدرضا مظفر در تاریخ ۵ شعبان ۱۳۲۲ هجری قمری، پنج ماه پس از فوت پدرش، در نجف به دنیا آمد. وی یکی از مجتهدان برجسته، فقیهان، اصولیان، متکلمان و فیلسوفان شناخته‌شده در میان محققان شیعه در زمینه‌های فقه، اصول، منطق، کلام و عقاید بود. او نویسنده سه کتاب معروف به نام‌های اصول الفقه، المنطق و عقائد الإمامیه است که به‌طور رسمی در حوزه‌های علمیه شیعه تدریس می‌شوند. برادران او، محمدحسین مظفر و محمدحسن مظفر نیز هستند. محمدرضا مظفر تحصیلات خود را در نجف آغاز کرد. پس از یادگیری خواندن و نوشتن، در سن سیزده سالگی به مکتب علوم دینی رفت و به مطالعه مبانی و اصول ادبیات عرب پرداخت. در این مرحله، از درس‌های شیخ محمد طه حویزی بهره‌مند شد. سپس مظفر دوره سطح فقه و اصول را گذراند و در کلاس‌های دروس عالی استادان مشهور شرکت کرد.
شیخ محمدرضا مظفر
دانشنامه اسلامی
در جنوب شرقی نجف اشرف و در محله براق، منزل آیت الله شیخ محمدرضا مظفر واقع بود، پنج ماه پس از درگذشت شیخ، در پنجم شعبان سال 1322 هجری آخرین یادگار آن مرد حق دیده به جهان گشود و «محمدرضا» نامیده شد.
و مادر محمدرضا دختر علامه شیخ عبدالحسین طریحی (1235ـ1293 ق) است و او در دامان آن زن بافضیلت و با سرپرستی برادر بزرگش شیخ عبدالنبی مظفر (1291ـ1337 ق) رشد کرد. پس از درگذشت شیخ عبدالنبی برادر دیگرش شیخ محمدحسن (1301ـ1375 ق) سرپرستی او را به عهده گرفت و راهنمای زندگیاش گردید.
محمدرضا از خاندان علمی و ادبی بنام و معروف شیعی موسوم به «آل مظفر» برخاسته است. این خاندان از نیمه سده دوازده قمری در حوزه نجف شناخته شد و چهرههای نامدار و متفکر آن در عرصههای متعدد و رشتههای متنوع علوم اسلامی درخشید و شعاع پرتو نورشان گستره مراکز علمی تحقیقی شیعه و غیر آن را درنوردید.
محمدرضا پس از فراگیری خواندن و نوشتن، در سیزده سالگی راهی مکتب علوم دینی شد و به آموختن مبانی و اصول ادبیات عرب پرداخت و در این مقطع از استاد شیخ محمد طه حویزی بسیار بهره برد. او سپس با عزمی راسخ دوره سطح فقه و اصول را سپری کرد و آن گاه در جلسات دروس عالی این دو علم و همچنین حکمت و فلسفه و عرفان که از سوی اساتید به نام ذیل تدریس میشد، حاضر گشت:
این شخصیت را میتوان از معماران بزرگ علمی شیخ محمدرضا دانست که در شکل دهی شخصیت او تأثیر بسیاری داشت، بدان حد که خط مشی اصولی، فقهی و فلسفی او بیشتر متأثر از دیدگاههای این استاد است. احترام و تجلیل فراوان مظفر از مقام شیخ محمدحسین گواه ارتباط تنگاتنگ و علاقه بیحد اوست.
سرانجام پس از تلاش پیگیر، حضور در محفل اساتید فن و امداد پروردگار، شیخ محمدرضا به مقام والای اجتهاد رسید و حضرات آیات شیخ محمدحسین اصفهانی، شیخ محمدحسن مظفر و سید عبدالهادی شیرازی اجتهاد او را گواهی کردند.
مظفر در سیر کسب دانش، علاوه بر علوم دینی به فراگیری دانش هایی چون حساب، هندسه، جبر، هیئت و عروض روی آورد و در 21 سالگی کتابی در علم عروض به رشته تحریر درآورد.
