دبان

آنچه را ما اكنون مى بينيم، بى شك پيغمبر، آنگاه كه در مكه با مردم وداع مى كرد وسرنوشت امت خويش را در دست اينان مى يافت، مى ديد و دبان مى انديشيد. على ع دربرابر اين جناح كاملا تنها است؛ مردانى كه به وى ايمان دارند: ابوذر، سلمان، عمار وچند تن ديگر، داراى چنين همبستگى پنهانى سياسى نيستند؛ غيبت همگى آنان در سقيفه آن رانشان مى دهد. مسئوليت پيامبر اكنون سخت خطير و حساس است. اعلام على عليه السلام بهعنوان بزرگترين شخصيتى كه شايستگى رهبرى امت را دارد، وحدتى را كه در جامعهبدوى و قبايلى عرب بدست آمده است و تنها ضامن بقاى اين امت جوان است،متزلزل خواهد نمود.