تاردان

لغت نامه دهخدا

تاردان. ( اِ مرکب ) ظرفی که در آن برای طنبور و سه تار، تارها نگاه دارند تا عندالحاجة بکار آید. ( غیاث اللغات ). ظرفی که در آن تارهای ساز نگه دارند. ( آنندراج ):
ازبهر ساز عشرت او می نهد قضا
تار دوائر فلکی را به تاردان.ملا طغرا ( ازآنندراج ).