باقرحی

لغت نامه دهخدا

باقرحی. [ ق َ ی ی ] ( ص نسبی ) منسوب به باقرحا از قراحی بغداد. ( از الانساب سمعانی ).
باقرحی. [ ق َ ی ی ] ( اِخ ) ابوالحسن محمدبن اسحاق بن ابراهیم بن مخلدبن جعفر باقرحی از خاندان دانش و حدیث بغداد بود. در ماه رمضان سال 481 هَ. ق. در سن 84 سالگی درگذشت. ( از معجم البلدان ).

جمله سازی با باقرحی

💡 طاهره تنوخیه (۹۷۰–۱۰۴۵) (نسب: طاهره بنت احمد بن یوسف ازرق) بانوی محدث و فقیه عراقی بود. از پدرش حدیث روایت نمود، از ابی‌محمد بن ماسی، مخلد بن جعفر باقرحی و ابوالحسن بن لؤلؤ و دیگران سماع حدیث داشت. نزد پدرش فقه آموخت. خطیب بغدادی از طاهره تنوخیه سماع حدیث داشته است.