اذقناه

و لئن اذقناه رحمة منا من بعد ضراء مسته ليقولن هذا لى...

در آيه بعد به يكى ديگر از حالات نامطلوب انسانهاى دور مانده از علم و ايمان يعنىحالت غرور و از خود راضى بودن اشاره كرده، مى فرمايد: (هر گاه ما به انسانرحمتى از سوى خود، بعد از ناراحتى كه به او رسيده بچشانيم، مى گويد: اين بهخاطر شايستگى من است و لايق چنين مقام و موهبتى بوده ام ) (ولئن اذقناه رحمة منا من بعدضراء مسته ليقولن هذا لى ).