احکام تقلید به مجموعه قواعد و دستوراتی گفته می‌شود که وظیفه فرد مسلمان در پیروی از فتوای مجتهد جامع‌الشرایط را مشخص می‌کند. تقلید به معنای رجوع غیرمتخصص به متخصص در مسائل دینی است و در فقه شیعه برای کسانی که خود توان اجتهاد ندارند، لازم شمرده می‌شود.
مطابق احکام تقلید، فرد باید در مسائل عبادی و شرعی از مجتهدی که اعلم، عادل و آگاه به زمان است پیروی کند. این عمل به دلیل پیچیدگی مسائل فقهی و ناتوانی عموم مردم از استنباط احکام شرع، یک ضرورت عملی و عقلی محسوب می‌شود. تقلید تنها زمانی جایز است که شخص به مرتبه اجتهاد نرسیده باشد.
پیروی از احکام تقلید سبب می‌شود اعمال فرد مطابق با ضوابط شرع صحیح واقع شود و از خطا در عبادات و معاملات جلوگیری گردد. همچنین تقلید رابطه‌ای میان مردم و مرجعیت دینی ایجاد می‌کند که هم در جنبه فردی و هم در عرصه اجتماعی نقش مهمی دارد. بدین ترتیب، احکام تقلید پایه‌ای برای سامان‌دهی رفتار دینی جامعه اسلامی است.