ابوبکر اصم

معمولاً شیوه فخر رازی این است که نام مؤلفان آثار را ذکر نمی‌کند. وی در مباحث لغوی از کتاب غریب القران ابن قتیبه، فراء، الکامل مبرد و معانی القرآن زجاج استفاده کرده‌است. در تفاسیر روایی و ماثور صحابه و تابعین از تفاسیر سعید بن جبیر، قتاده بن دعامه، مجاهدبن جبر و بخصوص عبدالله ابن‌عباس استناد کرده‌است. بعضی از این تفاسیر هم‌اکنون موجود نیستند ولی در آن زمان رواج داشته‌اند. اما فخررازی به اسناد روایات این تفاسیر هیچ اشاره ای نکرده‌است. وی همچنین از تفاسیر متاجر از جمله جامع البیان فی تفسیر القرآن طبری، الکشف و البیان احمد بنابراهیم ثعلبی و تفسیر قفال شاشی و حکام القران جصاص استفاده کرده‌است. وی همچنین با توجه به رویکردی عقلی که داشته از تفاسیر معتزلی نیز نقل‌های فراوانی بکار برده از جمله تفسیر ابوالقاسم کعبیف تفسیر ابوعلی جبایی، الجامع ابومسلم محمدبن بحر اصفهانی، تفسیر قاضی عبدالجبار معتزلی، تفسیر ابوبکر اصم، کشاف زمخشری می‌توان نام برد. وی همچنین به اختلافات کلامی مذاهب توجه داشته لذا از منابع کرامیه، اشاعره، امامیه، ثنویه، جبریه، خوارج و روافض استفاده کرده و نظرات آنها را بیان کرده‌است. فخر رازی در فقه چون طرفدار مذهب امام شافعی بوده بیشتر از نظرات امام شافعی و سپس ابوحنیفه استفاده کرده‌است.