معى

سوم هنگامى كه قاسم عليه السلام در شب عاشورا از شهادت خويش سؤال كرد، امام حسين عليه السلام او را چنين خطاب نمود:اى و الله فداك عمك انك لا حد منيقتل من الرجال معى (126) آرى عموميت فداى تو! به خدا سوگند تو هم در رديفياران شهيد من خواهى بود.

O على عليه السلام فرمود: همانا با نزول قرآن به پيامبر، علم پيامبران پيشين و علم اوصيا و علم آنچه كه تا قيامت رخ مى دهد، داده شده است. آنگاه حضرت اين آيه را تلاوت كرد كه خداوند به پيامبرش مى گويد:(696) (هذا ذكر مَن معى و ذكر مَن قبلى... ) بنابراين قرآن، حاوى علم ما كان و ما يكون است.

2 / 15 - يا ابن سعد! اتقاتلنى ؟ اما تتقى الله الذى اليه معادك ؟! فانا ابن من قدعلمت ! الا تكون معى و تدع هولاء فانه اقرب الى الله تعالى ؟ .(112)

در اين هنگام مرد عالم الهى با متانت خاص خود نظرى به موسى افكند و (گفت نگفتم توهـرگـز نـمـى تـوانـى بـا مـن شـكـيـبـائى كـنـى )؟!(قال الم اقل انك لن تستطيع معى صبرا).

ولى بـا كـمـال تـعـجـب آن مـرد عـالم بـه مـوسـى گـفـت تو هرگز توانائى ندارى با منشكيبائى كنى (قال انك لن تستطيع معى صبرا).

((اخذ الرسول الاكرم صلى الله عليه وآله بيد الحسن والحسينفقال: من احبنى و احب هذين و اباهما و امهما كان معى فى درجتى يوم القيامة ))