لغت نامه دهخدا
شخاب. [ ش ِ ] ( ع اِ ) شیر تازه. ( منتهی الارب ). شیر که دوشیده شده باشد. ( از اقرب الموارد ). || ج ِ شُخبَة. ( منتهی الارب ). رجوع به شخبة شود.
شخاب. [ ش ِ ] ( ع اِ ) شیر تازه. ( منتهی الارب ). شیر که دوشیده شده باشد. ( از اقرب الموارد ). || ج ِ شُخبَة. ( منتهی الارب ). رجوع به شخبة شود.
شیر تازه شیر که دوشیده شده باشد یا جمع شخبه.
💡 شخاب یک اندیس فلزی است که در حوالی شهر کیاسر استان مازندران قرار دارد و مادهٔ معدنی موجود در آن، سرب و روی است.