سنگلیچ

لغت نامه دهخدا

سنگلیچ. [ س َ ] ( اِخ ) موضعی است در پامیر. ( فرهنگ فارسی معین ). شهری [ از حدود ماوراءُالنهر ] بر دامن کوه است. معدن بیجاده بدخشی ولعل اندرین کوه است و بنزدیکی معدن آبی است گرم و ایستاده چنانکه دست از گرمی در وی نتوان کرد و از معدن تا تبت یک روز و نیم راه است. ( از حدود العالم ).

دانشنامه عمومی

سنگلیچ ( به لاتین: Sanglich ) یک منطقهٔ مسکونی در افغانستان است که در ولایت بدخشان واقع شده است.

جمله سازی با سنگلیچ

زبان سنگلیچی یا سنگلیچ زبانی از خانواده زبان‌های ایرانی است که در دو روستا در ولسوالی زیباک افغانستان و در مناطقی در تاجیکستان رایج است. نام این زبان از دره سنگلیچ که محل زندگی بسیاری از مردم سنگلیچی است می‌آید.
تاجیک‌های پامیری زبان در بدخشان خراسان (افغانستان)، تاجیکستان، چین و پاکستان زندگی می‌کنند و به گویش‌های گوناگون (شغنی، واخی، سریکالی، سنگلیچی و …) سخن می‌گویند.
اشکاشمی به گویش سنگلیچی که در افغانستان رواج‌دارد نزدیک است.
گوگرد یکی از معادن مهمی است که در زیباک فراوان یافت گردیده و معادن سرشار آن در ناحیه سنگلیچ نزدیک کوتل توپخانه‌است. و احتمال یافت شدن معادن چون لاجورد و لعل در دل کوه پایه‌های ناحیه (درگاو) در قریه ریدخود می‌باشد.