سنگ راه

لغت نامه دهخدا

سنگ راه. [ س َ گ ِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) مجازاً حائل و مانع از چیزی. ( آنندراج )( از مجموعه مترادفات ص 228 ). مزاحم. مانع. انگل. ( ناظم الاطباء ). || متعرض راه. ( آنندراج ).

جمله سازی با سنگ راه

نگردد تیرباران ملامت سنگ راه من نیستان کی برون از عهده این شیر می‌آید
عاشقان را سختی ایام سنگ راه نیست چون شرر از سنگ می آید برون جویای تو
اگر چه بی بروپالی است سنگ راه عروج دل شکسته به آن دلستان رساند مرا
سنگ راه هیچکس تحصیل جمعیت مباد قطرهٔ بیتاب ما گوهر شد و دلتنگ ماند
از گرانی سنگ راه مشتری گردیده ای خویش را گر بشکنی بازار پیدا می شود