این کلمه در متون کهن فارسی و عربی چندین معنا دارد و بسته به زمینه کاربرد، متفاوت است:
فرج زن: در متون پزشکی و طب سنتی مانند «منتهی‌الأرب» و «ناظم الاطباء»، زردان به فرج زن اشاره دارد. در این کاربرد، منظور قسمتی از بدن زن است که آلت نر (مرد) را به خود می‌کشد و نقش مهمی در تولید مثل و روابط جنسی دارد. این واژه در شرح مسائل طبیعی بدن و عملکرد اعضای جنسی به کار رفته است.
یکی از بزرگان و اکابر مجوس: در منابع تاریخی و دینی مانند «برهان» و «آنندراج»، زردان به عنوان پیشوای مذهبی مجوس معرفی شده است. اعتقاد مجوس بر این بود که زردان نه هزار و نهصد و نود و نه سال عبادت و ریاضت کرده و آموزه‌های او در آیین مجوس اهمیت داشته است. پیروان او را «زردانیه» می‌نامیدند.