روز داد در زبان و ادبیات فارسی به معنای روز قیامت یا روز حساب است و به روزی اشاره دارد که در آن خداوند به حساب اعمال انسان‌ها رسیدگی می‌کند و نتایج کارهای نیک و بد آن‌ها را مشخص می‌سازد.
در این روز، انسان‌ها باید پاسخگوی اعمال خود باشند و سرنوشت نهایی آن‌ها مشخص می‌شود، چه در بهشت و چه در جهنم. این مفهوم در متون مذهبی و ادبیات عرفانی به وفور یافت می‌شود و به عنوان روزی مهم و سرنوشت‌ساز تلقی می‌شود.
شاعران و نویسندگان فارسی‌زبان غالباً از اصطلاحاتی مانند روز داد برای بیان مفاهیم اخلاقی و دینی استفاده کرده‌اند و به این ترتیب به اهمیت اعمال و رفتار انسان‌ها در زندگی اشاره می‌کنند.