رقیقی

در دانش انساب و نسبت‌شناسی، واژه‌ی رقیقی به عنوان صفت نسبی به کار می‌رود. این واژه منسوب به رقیق است که در زبان عربی به معنای بنده یا برده می‌باشد. بنابراین، نسبت رقیقی به کسی یا خاندانی اشاره دارد که با مفهوم بردگی در پیوند است. بر پایه‌ی منابع معتبر تاریخی و نسب‌شناسی، همچون کتاب الانساب تألیف سمعانی، این نسبت عمدتاً به پیشه‌ی خرید و فروش بردگان مربوط می‌شده است. از این رو، فردی که به عنوان رقیقی شناخته می‌شده، احتمالاً به شغل تجارت برده اشتغال داشته یا در خاندانی زندگی می‌کرده که این حرفه را دنبال می‌کرده‌اند. به این ترتیب، کاربرد این صفت نسبی در متون کهن و تاریخی، عموماً برای شناسایی افراد مرتبط با نظام برده‌داری و بازار خرید و فروش خدمتکاران بوده است. این عنوان، جنبه‌ای توصیفی داشته و بیانگر موقعیت اجتماعی یا شغلی فرد در ساختار جامعه‌ی آن دوران محسوب می‌شده است.