دناریوس

لغت نامه دهخدا

دناریوس. [ دِ ] ( لاتینی، اِ ) دنار.نام سکه ای سیمین در روم قدیم. نخستین بار در 268 ق.م. ( و برطبق تحقیقات جدید در 180 ق. م. ) ضرب شد. اصلاً 4/55 گرم وزن داشت، ولی بعدها وزن و ارزش آن تقلیل یافت. دینار طلا از سکه های زرین دوره امپراطوری روم و معادل 25 دناریوس نقره بود. در دوره بعد از اصلاحات مالی قسطنطین کبیر، اطلاق دناریوس به سولیدوس وبه دینار طلا رواج یافت. ( از دایرةالمعارف فارسی ).

جمله سازی با دناریوس

دینار در اصل سکه طلایی است که نخستین بار در دوران جمهوری رم عمدتاً برای پرستیژ و به تقلید از دَریک دوران هخامنشی ضرب شد. واژه دینار از واژه دناریوس یونانی گرفته شده با اینحال برخی لغت دینار را معرب دنار فارسی می‌دانند.
در روم هیچ‌گاه سکه‌های طلایی ضرب نشده بودند جز موقتاً و در لحظات بسیار حساس (مانند لحظات بحرانیِ دومین جنگ کارتاژ) و به تصمیم سنا.[یادداشت ۱۵۱] ارزش بالای سکهٔ طلایی آئورئوس (هر آئورئوس معادل با ۲۵ دناریوس و صد سسترتیوس بود) اهدای جوایز و انعام به سربازان را تسهیل می‌کرد.
این واژه از دناریوس که ریشه یونانی دارد و یکای پول امپراتوری روم بود گرفته شده است.