دل زدن

خوش باش نزاری که ز عشّاق خوش آید نالیدن و بر دل زدن و جامه دریدن

دل زدن بر قلب مژگانت چو مردم مردوار چشم دارم و آن نیم کاندیشه از پیکان کنم

نیست ممکن نغمهٔ شوقی به کام دل زدن در قفس تا خار خار آشیان داریم ما

به نادانی ز گوهر داشتم چنگ کنون می‌بایدم بر دل زدن سنگ

همین که روی تو دیدیم، باز شد در دل چه حاجت است در دل زدن، بیا بنشین