لغت نامه دهخدا خیره رویی. [ رَ / رِ] ( حامص مرکب ) پررویی. بی حیایی. بی شرمی. شوخ چشمی.- خیره رویی کردن؛ پررویی کردن. بی حیائی کردن، بی شرمی کردن.