خوشند

تو بنشین در دلی کاز غم بود پاک خوشند آری مرا دل‌های غمناک

بهاران سرسبز و خرم خوشند چو دارند رو در خزان،هیچ نیست

رخ و زلفش را می دانم باری که خوشند دل دیوانه من پهلوی ایشان چونست

دیگران گر بتماشای جمال تو خوشند ما شب و روز بیک وعده دیدار خوشیم

آب روان و سبزه و جام شراب و رود گر چه خوشند خوشتر ازین هر چهار گل

گرچه مردم همه در خواب خوشند زیرکی پر دل بیدار کجاست