خوار و ذلیل

خوار و ذلیل. [ خوا / خا رُ ذَ ] ( ترکیب عطفی، ص مرکب ) ذلیل. بدبخت. بی قدر. ( یادداشت بخط مؤلف ).

ذلیل بدبخت

💡 گشته‌ام پیشِ خلق خوار و ذلیل زان که نه ریش دارم و نه سبیل

💡 مرا که «ترکی» خوار و ذلیل و مسکینم بزرگوار خدایا! به خویش وامگذار

💡 امان دهد ز بلا دوستان ایشان را عدویشان همه خوار و ذلیل و زار و نزار

💡 تا به کی گردم بر خاک درت خوار و ذلیل تا به کی باشم در دست غمت زار و نزار

💡 در آن جا به هر کار پست و رذیل همی بگذرانند خوار و ذلیل

💡 گه عزیزی را به یکدم می کنی خوار و ذلیل گاه خواری را همی سازی عزیز و محترم