لغت نامه دهخدا خنادق. [ خ َ دِ ] ( ع اِ ) ج ِ خندق. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
جمله سازی با خنادق قال رسول اللَّه (ص): «من رابط یوما فی سبیل اللَّه جعل اللَّه بینه و بین النّار سبع خنادق، کلّ خندق منها سبع سماوات و سبع ارضین.