💡 مسلم در صحيح، كتاب امارت در باب اينكه مردم همه تابع قريش اند، به دو سند ازجابر بن سمره نقل مى كند كه: ((دخلت مع ابى على النبى صلّى اللّه عليه و آلهفسمعته يقول: انّ هذا الامر لاينقضى حتّى يمضى فيهم اثناعشر خليفة.قال: ثمّ تكلّم بكلام خفى علَىَّ. قال فقلت لابى: ماقال ؟ قال: كلهم من قريش )).(108)
💡 آمدن نزد پروردگار كنايه است از تصديق خدا و ايمان به او. و مؤ يد اين معنا اين است كهمـراد از (قـلب سليم ) آن قلبى است كه از هر چيزى كه مضر به تصديق و ايمان بهخـداى سـبـحـان اسـت خالى باشد، از قبيل شرك جلى و خفى، اخلاق زشت و آثار گناه و هرگونه تعلقى كه به غير خدا باشد و انسان جذب آن شود و باعث شود كه صفاى توجهبه سوى خدا مختل گردد.
💡 در اين آيه شريفه علاوه بر بيان مزبور، اين نكته نيز آمده كه توبهشامل تمامى گناه ان مى شود، چه گناهى كه تواءم با شرك باشد و چه آنكه تواءمنباشد و آيه قبلى - همانطور كه اشاره كرديم - اين معنا را نمى رسانيد. و دلالتش برشمول توبه نسبت به گناهان غير شرك، خفى بود.