خشم خود را فرو

خشم خود را فرو بردن. [خ َ / خ ِ م ِ خوَدْ / خُدْ ف ُ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) غیظ خود را خوردن. کظم غیظ کردن. ( یادداشت بخط مؤلف ).

💡 84 - و از آنها روى برگرداند و گفت وا اسفا بر يوسف !، و چشمان او از اندوه سفيد شداما او خشم خود را فرو ميبرد (و هرگز كفران نمى كرد).

💡 يزيد از شنيدن اين سخنان به قدرى خشمناك شد كه خواست او را بهقتل رساند، ولى چون از پدرش اجازه نداشت خشم خود را فرو برد و گفت: اى اعرابى !حاجت خود را بخواه كه اميرالمؤمنين معاويه ! به من دستور داده حاجت تو را برآورم. گفتحاجت من آنست كه پدرت معاويه از منصب خود دست بردارد و خلافت مسلمين را به كسى كهشايسته آنست واگذارد.

💡 مقصود از (اسوداد وجه ) و سياه شدن روى، بطور كنايه خشمناك شدن است، و (كظيم) به كسى گويند كه اندوه و خشم خود را فرو ببرد و جمله مورد بحث حاليه است،يعنى اينكه گفتيم دختران را به خدا نسبت مى دادند و در حالى چنين ميكردند كه وقتى مژدهبر ايشان مى آوردند كه همسرت دختر آورده رويش از خشم سياه مى شد، و خشم خود را فرومى برد.

💡 O امام صادق عليه السّلام فرمود: هيچ بنده اى نيست كه خشم خود را فرو ببرد، مگر آنكه خداوند عزّت او را در دنيا و آخرت فزونى بخشد. خداوند فرمود: (و الكاظمين الغيظ... و اللّه يحبّ المحسنين ) اين پاداش فروبردن آن خشم است.(150)

💡 جواب اين است كه اطلاع پيدا كردن به يك مطلبى غير از مشاهده و احساس آن است، و هركدام حكم جداگانه اى دارد، و هرگز غضب كه همان هيجان قوه دافعه است به صرف علم واطلاع، تحقق پيدا نمى كند بلكه وقتى صورت خارجى پيدا مى كند كه شخص ‍ مورد غضبدر برابر انسان قرار بگيرد، آن موقع است كه قوه دافعه به هيجان مى آيد و انسان بابد و بيراه گفتن و يا احيانا با زدن آن شخص خشم خود را فرو مى نشاند.