گه آسوده در گوشهای خرقه دوز گه آشفته در مجلسی خرقه سوز
کوه را از خون چشمم خرقه دوزان سحاب پاره های لاله گون بر دلق خارا می زنند
که آسوده در گوشه ی خرقه دوز که آشفته در مجلسی خرقه سوز
که ای درمان درد دردناکان به مرهم خرقه دوز سینه چاکان
گه آسوده در گوشهای خرقه دوز گه آشفته در مجلسی خرقه سوز
مصلحت بینست عقل و خانه پردازست عشق بس عجب افتاده است این خرقه دوز، آن خرقه سوز!