خردم

زهر سخن در بازیچه ای فراز کنم بزاده خردم چشم هزل بین مگشای

گر پسندی خردم در حرم حسن قبول در سجود تو فراموش کند پیشانی

ز کمان فکر هر گه بکشم خدنگ برهان چو فلک ز قامت خود خردم کند کمانی

مرا جوان خرد و پیر بخت بگزیدی بنام تو خردم پیر گشت و بخت جوان

تا دیده برخسار تو بینا شده است جان و خردم ز دیده شیدا شده است

یکباره زعقل و خردم دل بگرفت وز خیر و شر و نیک و بدم دل بگرفت