خدان

لغت نامه دهخدا

خدان. [ خ َ دْ دا ] ( ع اِ ) ج ِ خد. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به خد در این لغت نامه شود.
خدان. [ خ ِ ] ( ع مص ) مصدر دیگر مخادنة است و مخادنة؛ مصاحبت و مصادقت است. رجوع به مخادنة در این لغت نامه شود.
خدان. [ خ َ د دا ] ( اِخ ) ابن عامر. وی مردی عرب و از قبیله اسدبن خزیمه بوده است. ( از منتهی الارب ).

جمله سازی با خدان

اليوم أ حل لكم الطيبت و طعام الذين أ وتوا الكتبحل لكم و طعامكم حل لهم و المحصنات من المؤ منات و المحصنات من الذين أ وتوا الكتاب منقبلكم إ ذا ءاتيتموهن أ جورهن محصنين غير مسافحين و لا متخذى أ خدان و من يكفر بالايمان فقدحبط عمله و هو فى الاخرة من الخاسرين (5)
عالم: همانا اگر خدان باشى ولى حالت ترس از خدا در تو باشد، بهتر از گريه اىكه به آن ببالى و افتخار كنى، مى باشد.
همیشه تا جهان باشد تو بادی اندر او خسرو دلت شاد و تنت ساکن سرت سبز و دلت خدان
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
بلاوجه
بلاوجه
آبان
آبان
محنت
محنت
جنده
جنده